De tekst voor wie niet om een betaalmuur heen kan:
# Kansloze kletskoek van ons kabinet
**De mistige mengeling van meningen, fabels en leugens vertroebelt de asielwerkelijkheid. Daarom: een leeswijzer in tien punten.**
Het kabinet-Schoof is begonnen. En het was minister Marjolein Faber (pvv) van Asiel en Migratie die afgelopen week de toon zette. Het begon met de elfjarige jongen Mikael die uitgezet dreigde te worden naar Armenië, voor wie ze zei niets te kunnen doen – niet waar, zie verderop bij punt 1 –, toen bleek dat hij via zijn vader een andere verblijfsvergunning ging aanvragen beloofde iets te gaan doen tegen dit ‘procedure op procedure stapelen’ – wat Mikael niet heeft gedaan, zie punt 2 – en sprak van een asielcrisis – hebben we niet, zie punt 3. Vervolgens gaf ze uitvoeringsorganisatie coa, waar ze zelf als minister verantwoordelijk voor is, er de schuld van dat Ter Apel nog steeds te vol is.
Aan de talkshowtafel, ook net begonnen, rolden de gasten alweer over elkaar heen om hun mening hierover te ventileren. ‘Waar komt die vader opeens vandaan?’ riepen ze bijna verontwaardigd over de zaak van de jonge Mikael aan tafel bij Jeroen Pauw in Bar Laat en schudden daarbij ongelovig – ‘Hier moet echt een einde aan komen’ – hun hoofden.
Zo draaide binnen een week de asieldynamiek alweer op volle toeren. Alsof asielzoekers het grootste probleem zijn van dit land. Maar deze mistige mengeling van meningen, fabels en leugens vertroebelt de asielwerkelijkheid. Het meeste dat wordt geroepen, is niet waar of klopt niet met de feiten. Hetzelfde geldt voor de zogenaamd ‘ferme’ plannen uit het hoofdlijnenakkoord van pvv, vvd, bbb en nsc met ‘het strengste toelatingsregime voor asiel en het omvangrijkste pakket voor grip op migratie ooit’.
Daarom een leeswijzer voor de komende week: politieke fabels en de feiten in tien punten.
**1 Minister Faber ‘kan niets doen’ voor Mikael.**
Marjolein Faber kan niets doen om de uitzetting van de elfjarige Mikael te verhinderen, zei haar woordvoerder nadat twee dagen eerder de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelde dat de in Nederland geboren Mikael en zijn Armeense moeder niet in aanmerking kwamen voor een verblijfsvergunning omdat ze ‘een te lange periode uit beeld zijn geweest bij de vreemdelingrechtelijke instanties’. De verantwoordelijkheid lag volgens de woordvoerder bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (ind).
Onjuist. In 2019 is weliswaar besloten om de ‘discretionaire bevoegdheid’, de mogelijkheid uitzonderingen te maken voor schrijnende gevallen in asielzaken, weg te halen bij de bewindspersoon. ‘Maar dat is geen wet’, zegt Carolus Grütters, onderzoeker bij het Centrum voor Migratierecht van de Radboud Universiteit Nijmegen. ‘Het is een uitvloeisel van politieke afspraken. Bewindslieden hebben nog steeds de algemene bevoegdheid om af te wijken van beleidsregels. Faber kan en mag dus besluiten Mikael een verblijfsvergunning te verstrekken. Het is een politieke keuze om dat niet te doen.’
MikeRosss on
Dit soort artikelen geven mooi weer dat zo lang het om een goed doel gaat, heel veel progressieve mensen in Nederland helemaal geen probleem hebben met een beetje flexibel omgaan met de waarheid.
GodBjorn on
Dit artikel is zo overduidelijk geschreven door een pro-asiel persoon. Echt te bizar voor woorden.
Ik snap echt niet hoe mensen nog pro-asiel kunnen zijn. Ik snap dat je mensen wil helpen maar ons hele land gaat zo langzamerhand kapot.
Angus_McFifeXIII on
[archive link](https://archive.is/sz0YV). Vind ik zelf altijd fijner lezen dan meerdere extreem lange reddit posts.
RijnKantje on
Ondanks dat ik het met sommige punten eens ben is dit artikel toch wel érg gekleurd. En sommige van de “kansloze kletskoek” is gewoon een prima standpunt.
Vooral punt 6, het stukje tekst bevestigd letterlijk dat het dus wel kan. Hoe is dat kletskoek dan?
Muse4Games on
Ik vind het best wel grappig, dit artikel doet precies wat partijen zoals de PVV zelf ook doen. En dat is thema’s pakken, lawaai maken maar niet met oplossingen komen.
6 Comments
De tekst voor wie niet om een betaalmuur heen kan:
# Kansloze kletskoek van ons kabinet
**De mistige mengeling van meningen, fabels en leugens vertroebelt de asielwerkelijkheid. Daarom: een leeswijzer in tien punten.**
Het kabinet-Schoof is begonnen. En het was minister Marjolein Faber (pvv) van Asiel en Migratie die afgelopen week de toon zette. Het begon met de elfjarige jongen Mikael die uitgezet dreigde te worden naar Armenië, voor wie ze zei niets te kunnen doen – niet waar, zie verderop bij punt 1 –, toen bleek dat hij via zijn vader een andere verblijfsvergunning ging aanvragen beloofde iets te gaan doen tegen dit ‘procedure op procedure stapelen’ – wat Mikael niet heeft gedaan, zie punt 2 – en sprak van een asielcrisis – hebben we niet, zie punt 3. Vervolgens gaf ze uitvoeringsorganisatie coa, waar ze zelf als minister verantwoordelijk voor is, er de schuld van dat Ter Apel nog steeds te vol is.
Aan de talkshowtafel, ook net begonnen, rolden de gasten alweer over elkaar heen om hun mening hierover te ventileren. ‘Waar komt die vader opeens vandaan?’ riepen ze bijna verontwaardigd over de zaak van de jonge Mikael aan tafel bij Jeroen Pauw in Bar Laat en schudden daarbij ongelovig – ‘Hier moet echt een einde aan komen’ – hun hoofden.
Zo draaide binnen een week de asieldynamiek alweer op volle toeren. Alsof asielzoekers het grootste probleem zijn van dit land. Maar deze mistige mengeling van meningen, fabels en leugens vertroebelt de asielwerkelijkheid. Het meeste dat wordt geroepen, is niet waar of klopt niet met de feiten. Hetzelfde geldt voor de zogenaamd ‘ferme’ plannen uit het hoofdlijnenakkoord van pvv, vvd, bbb en nsc met ‘het strengste toelatingsregime voor asiel en het omvangrijkste pakket voor grip op migratie ooit’.
Daarom een leeswijzer voor de komende week: politieke fabels en de feiten in tien punten.
**1 Minister Faber ‘kan niets doen’ voor Mikael.**
Marjolein Faber kan niets doen om de uitzetting van de elfjarige Mikael te verhinderen, zei haar woordvoerder nadat twee dagen eerder de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelde dat de in Nederland geboren Mikael en zijn Armeense moeder niet in aanmerking kwamen voor een verblijfsvergunning omdat ze ‘een te lange periode uit beeld zijn geweest bij de vreemdelingrechtelijke instanties’. De verantwoordelijkheid lag volgens de woordvoerder bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (ind).
Onjuist. In 2019 is weliswaar besloten om de ‘discretionaire bevoegdheid’, de mogelijkheid uitzonderingen te maken voor schrijnende gevallen in asielzaken, weg te halen bij de bewindspersoon. ‘Maar dat is geen wet’, zegt Carolus Grütters, onderzoeker bij het Centrum voor Migratierecht van de Radboud Universiteit Nijmegen. ‘Het is een uitvloeisel van politieke afspraken. Bewindslieden hebben nog steeds de algemene bevoegdheid om af te wijken van beleidsregels. Faber kan en mag dus besluiten Mikael een verblijfsvergunning te verstrekken. Het is een politieke keuze om dat niet te doen.’
Dit soort artikelen geven mooi weer dat zo lang het om een goed doel gaat, heel veel progressieve mensen in Nederland helemaal geen probleem hebben met een beetje flexibel omgaan met de waarheid.
Dit artikel is zo overduidelijk geschreven door een pro-asiel persoon. Echt te bizar voor woorden.
Ik snap echt niet hoe mensen nog pro-asiel kunnen zijn. Ik snap dat je mensen wil helpen maar ons hele land gaat zo langzamerhand kapot.
[archive link](https://archive.is/sz0YV). Vind ik zelf altijd fijner lezen dan meerdere extreem lange reddit posts.
Ondanks dat ik het met sommige punten eens ben is dit artikel toch wel érg gekleurd. En sommige van de “kansloze kletskoek” is gewoon een prima standpunt.
Vooral punt 6, het stukje tekst bevestigd letterlijk dat het dus wel kan. Hoe is dat kletskoek dan?
Ik vind het best wel grappig, dit artikel doet precies wat partijen zoals de PVV zelf ook doen. En dat is thema’s pakken, lawaai maken maar niet met oplossingen komen.