Αυτό με την αριστερά που ειναι μια δυσνόητη έννοια που όλο κάτι είναι αριστερο μέχρι που δεν είναι με ξεπερνάει
Naive-Okra2985 on
Το 2015 που εφάρμοσε το νεοφιλελε πρόγραμμα δεν ήταν δεξιά κανονική; Τώρα σιγά σιγά την πλησιάζει;
Dipolites on
Καλώς ή κακώς, η αριστερά στην Ελλάδα βρέθηκε για δεκαετίες σε ένα ιδιότυπο ηθικοπολιτικό βάθρο, αυτό που κάποιοι αποκάλεσαν αποτυχημένα «ηθικό πλεονέκτημα». Το θέμα είναι ότι οι ιστορικές συνθήκες που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση δεν ισχύουν πια και ειδικά οι νέες γενιές τις αγνοούν παντελώς. Τα ιστορικά στελέχη της αριστεράς, όμως, δεν έχουν πάρει είδηση αυτό. Όταν, λοιπόν, μιλούν με σκληρά λόγια για τα αρνητικά της παράταξής τους, συμβαίνει το εξής παράδοξο: εκείνοι μεν θεωρούν αυτονόητο πως η δεξιά είναι εξ ορισμού χειρότερη, σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν χρειάζεται καν να το πουν ρητά (άλλωστε αυτό που επικρίνουν συνήθως είναι η «δεξιά στροφή» των αριστερών κομμάτων), αλλά το 80% του κόσμου ακούει: «Ακόμη και ο x παλιός/μεγάλος αριστερός θεωρεί πως το y αριστερό κόμμα είναι ό,τι χειρότερο στην πολιτική ζωή». Έτσι χτίζεται ένα αφήγημα που βλάπτει συνολικά τις δυνάμεις αριστερά του κέντρου και ωφελεί τη δεξιά.
xpanta on
το πρόβλημα με την αριστερά είναι ότι είναι ένα είδος “θρησκείας”. Όπως η θρησκεία έχει πολλά παρακλάδια γιατί ο καθένας την αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο, έτσι και η αριστερά μια ζωή θα διασπάται σε μικρότερα κομμάτια. Η οποία αριστερά εδώ και πολλά χρόνια πιο πολύ αντιπολίτευση κάνει στον εαυτό της παρά στην κυβέρνηση.
throwaway-yy2 on
Κάτι που δεν έχω δει να αναφέρεται συχνά εδώ είναι η ταύτιση της αριστεράς στην Ελλάδα με τα συμφέροντα της ΕΣΣΔ και η προβληματική αυτή σχέση. Ο αντιαμερικανισμός δεν πουλάει πια, και το παιχνίδι του συριζανελ ότι δήθεν η Ρωσία του Πούτιν αυτή τη φορά θα στηρίξει γνωρίζουμε πως κατέληξε.
6 Comments
ΣΥΡΙΖΔ
Αυτό με την αριστερά που ειναι μια δυσνόητη έννοια που όλο κάτι είναι αριστερο μέχρι που δεν είναι με ξεπερνάει
Το 2015 που εφάρμοσε το νεοφιλελε πρόγραμμα δεν ήταν δεξιά κανονική; Τώρα σιγά σιγά την πλησιάζει;
Καλώς ή κακώς, η αριστερά στην Ελλάδα βρέθηκε για δεκαετίες σε ένα ιδιότυπο ηθικοπολιτικό βάθρο, αυτό που κάποιοι αποκάλεσαν αποτυχημένα «ηθικό πλεονέκτημα». Το θέμα είναι ότι οι ιστορικές συνθήκες που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση δεν ισχύουν πια και ειδικά οι νέες γενιές τις αγνοούν παντελώς. Τα ιστορικά στελέχη της αριστεράς, όμως, δεν έχουν πάρει είδηση αυτό. Όταν, λοιπόν, μιλούν με σκληρά λόγια για τα αρνητικά της παράταξής τους, συμβαίνει το εξής παράδοξο: εκείνοι μεν θεωρούν αυτονόητο πως η δεξιά είναι εξ ορισμού χειρότερη, σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν χρειάζεται καν να το πουν ρητά (άλλωστε αυτό που επικρίνουν συνήθως είναι η «δεξιά στροφή» των αριστερών κομμάτων), αλλά το 80% του κόσμου ακούει: «Ακόμη και ο x παλιός/μεγάλος αριστερός θεωρεί πως το y αριστερό κόμμα είναι ό,τι χειρότερο στην πολιτική ζωή». Έτσι χτίζεται ένα αφήγημα που βλάπτει συνολικά τις δυνάμεις αριστερά του κέντρου και ωφελεί τη δεξιά.
το πρόβλημα με την αριστερά είναι ότι είναι ένα είδος “θρησκείας”. Όπως η θρησκεία έχει πολλά παρακλάδια γιατί ο καθένας την αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο, έτσι και η αριστερά μια ζωή θα διασπάται σε μικρότερα κομμάτια. Η οποία αριστερά εδώ και πολλά χρόνια πιο πολύ αντιπολίτευση κάνει στον εαυτό της παρά στην κυβέρνηση.
Κάτι που δεν έχω δει να αναφέρεται συχνά εδώ είναι η ταύτιση της αριστεράς στην Ελλάδα με τα συμφέροντα της ΕΣΣΔ και η προβληματική αυτή σχέση. Ο αντιαμερικανισμός δεν πουλάει πια, και το παιχνίδι του συριζανελ ότι δήθεν η Ρωσία του Πούτιν αυτή τη φορά θα στηρίξει γνωρίζουμε πως κατέληξε.